De start

Zo´n twee jaar geleden ging ik naar mijn eerste les Krav Maga; een zelfverdedigingssysteem dat elementen gebruikt uit verschillende vechtsporten, met dat verschil dat er geen regels en ook geen wedstrijden zijn. Misselijk, zenuwachtig en onzeker stond ik bij de warming-up. Maar ik was er. De jaren voorafgaand had ik mezelf langzaam maar zeker volledig uitgeput, zowel mentaal als fysiek. Met de beste intenties, maar niet met goede gevolgen voor mijn eigen welzijn. Ik maakte een depressie door en daar bovenop kwamen nog allerlei lichamelijke klachten, die het gevolg waren van chronisch over mijn eigen grenzen gaan. Ik groeide van een ondernemend, enthousiast persoon naar een teruggetrokken en angstig mens.

Openbaring

Van mijn beste vriendin kreeg ik in die periode 10 lessen Krav Maga kado. “Is dat in die situatie wel een goed idee?” hoor ik je denken. Ook ik twijfelde, maar ik dwong mezelf om toch naar die eerste les te gaan. Dat bleek een openbaring. Anders dan ik had verwacht, was het geen training voor patsers. Er was geen ruimte voor stoerdoenerij of veel geklets. Enkel voor focus en oefening. Al na de eerste training wist ik; Dit is het voor mij. In de eerste weken had ik na de les zó’n spierpijn dat ik amper de trap nog af kon lopen. Ook wel fijn; mijn lichaam merkte dat het flink gewerkt had. En er waren blauwe plekken, maarja; dat hoort erbij. Het herinnerde me eraan dat ik mezelf kon verdedigen en weerstand kon bieden. Al voordat ik mijn tien proeflessen had gehad besloot ik een abonnement af te sluiten. Hoewel het trainen in het begin met pieken en dalen ging, haalde ik nog geen jaar later mijn B1 examen.

Headspace

De trainingen hadden effecten die ik van tevoren niet voorzien had; ik werd binnen een paar weken weer fit en sterk. Maar ook mijn mindset veranderde. Daar waar ik andere momenten van de dag erg veel aan mijn hoofd had en piekerde, bood Krav Maga me 75 minuten headspace. Na de les voelde ik me lichter en ik sliep beter. De training vraagt immers van je dat je focus houdt op hetgeen je op dat moment aan het doen bent. Prettig is ook dat je meteen kan starten. Of je nu beginner bent of gevorderd; iedereen kan deelnemen aan dezelfde training. Die uniformiteit motiveert ook; iedereen traint met elkaar en je leert van gevorderden, maar net zo goed van beginners, zij het op verschillende manieren. Hoewel Krav Maga geen teamsport is, bestaat er wel teamspirit; je tilt elkaar naar een hoger niveau en dat geeft positieve energie. Technieken worden door trainers duidelijk uitgelegd, maar het meeste wordt geleerd door simpelweg doen. Je creëert hiermee ‘muscle-memory’; je lichaam weet op een gegeven moment wat het moet doen, zonder dat je daarover hoeft na te denken.

Grenzen

Een belangrijk thema binnen Krav Maga, zo heb ik ervaren, is grenzen. Om deze te verleggen, moet je ze namelijk eerst kunnen herkennen. Aan de andere kant leer je bepaalde grenzen ook te erkennen en misschien nog wel belangrijker; accepteren. Dat gebeurt op fysiek, maar zeker ook op mentaal niveau.

Een paar maanden geleden liep ik een gebroken neus op tijdens een training. Wees gerust; dit gebeurt niet op regelmatige basis! Het was een gevolg van samenloop van omstandigheden. Een van die omstandigheden was dat mijn opponent een ongelukkige, hoge trap uitdeelde daar waar dat eigenlijk niet de bedoeling was. Een andere omstandigheid was dat ik mijn focus niet had. Ik had erg veel aan mijn hoofd en zat niet lekker in mijn vel. Toch bleef ik mezelf pushen. Hoewel ik merkte dat ik deze tegenstander op dat moment niet aan kon, heb ik niet mijn grens aangegeven omdat ik het persé wél aan wilde kunnen. Ik accepteerde daarmee dus niet de realiteit van dat moment. En ik had een keuze; ik had kunnen stoppen en mijn grens kunnen aangeven. Als ik mezelf en mijn mogelijkheden op dat moment had erkend en gerespecteerd, had ik misschien kunnen voorkomen dat mijn neus op meerdere plekken brak.

Zelfkennis

Gelukkig kon mijn neus worden gezet en je ziet er nu niets meer van. Het maakte me echter wel bang; had ik dit er wel voor over? Een aantal weken mocht ik niet trainen, in verband met risico dat een kleine tik de neus opnieuw zou breken. Maar ik begon de lessen te missen en ik zocht naar manieren om toch te gaan trainen. Dat leerde me, hoe moeilijk ik dat ook vind, om soms een stap terug te doen. Dat betekende in dit geval voorzichtiger trainen, rustiger aan doen, niet altijd de moeilijkste of zwaarste sparringpartners uitzoeken. Erkennen dat je kwetsbaar bent, durven toegeven dat er angst is en toch in beweging blijven. Dat is een cruciaal mentaal leerproces. In ‘real life situations’ is het namelijk ook belangrijk om jezelf en je mogelijkheden te kennen, wil je een goede inschatting kunnen maken van een crisis situatie waarin je wordt bedreigd of aangevallen.

Weerbaarheid

Krav Maga leert je om elke keer opnieuw weer op te staan. Je weet nooit wat er op je pad komt en veranderende omstandigheden vragen om aanpassing. Eén van de grootste uitdagingen, want dat is niet altijd makkelijk, kijk maar naar de Coronacrisis. Stress slaat ons vaak lam; we komen tot stilstand. We weten niet meteen hoe we moeten improviseren op het moment dat er situaties ontstaan die we nog niet kennen. Dat is niet erg; het is immers menselijk. Maar als je blijft oefenen om in beweging te blijven na tegenslag en weer op te staan nadat je een klap hebt moeten incasseren, dan train je daarmee ook je persoonlijke weerbaarheid.

State of mind

Het is te kort door de bocht om te stellen dat enkel Krav Maga me er weer bovenop heeft geholpen, maar het heeft er wel een groot aandeel in gehad. Ik ben weer levenslustig en strijdbaar. Vlak voor de coronacrisis ben ik begonnen met het assisteren van de kids Krav Maga trainingen. Hopelijk kunnen die over een poosje weer beginnen. Zelf heb ik tijdens de Coronacrisis materiaal aangeschaft om te trainen met mijn partner en haar wat technieken te leren. Ook dat helpt in deze periode vol onzekerheden. Krav Maga is voor mij dus veel meer dan ‘sport’ of zelfverdediging, het is een state of mind. Dat gun ik iedereen die zich somber, gestrest, angstig of verdrietig voelt.